Հնազանդ մենթալիտետի, սահմանափակ մտածելակերպի, չգիտելիքահեն աշխարհայացքի, հակաազատ վարքագծի կամ the tragedy of appeasement-ի մասին

Մարդկության պատմությանը մշտապես ուղեկցող տենդենցը հարաբերականորեն թույլերի ուժերի միավորումն է համեմատաբար ավելի հզորի ուժերին հավասարակշռելու կամ դրանց գերազանցելու համար։

Մեր գոյությունը շարունակելու հետ կապված պրոբլեմի լուծումների փնտրտուքը առաջին հերթին պահանջում է գնահատել մեր երկար ու ձիգ պատմությունը, որի ընթացքում, մանավանդ վերջին հազարամյակի ընթացքում, մշտապես եղել ենք լինել-չլինելու արանքում ինչ-որ տեղ։

Մարդկանց ու մարդկային տարբեր մասշտաբի համակարգերի փոխազդեցության ու սեփական ազդեցության զոնաների և հեղինակության դինամիկայի ու կայունացման ժամանակ օգտվում են տարբեր տեսակի ուժերից ու միջոցներից, ներառյալ՝ պարզունակ ֆիզիկական ուժը, պետական մակարդակի ոչնչացման ուժն ու միջոցները, հարստության ու դրա ավելի բյուրեղացված տեսակի՝ կապիտալի ուժը, բարոյահոգեբանական տեսակի ուժերը և այլն։

Ներկայում, տարբեր աղբյուրներից հնչում են գլոբալիզացիայի ավարտվելու հետ կապված տարբեր պնդումներ։

Առաջիկա շաբաթներին ու ամիսներին իշխանության քարոզիչներից և նույնիսկ ամեն թեյնիկից մենք լսելու ենք «խաղաղության պայմանագրի» մասին։ Այդ տեղեկատվական գործողության մեկնարկը տրվեց երեկ։

Ապրելու և մեր գոյությունը պահպանելու հարցում մենք խոր թյուրիմացությունների մեջ ենք ու, առողջ դատողությունը մի կողմ թողած և ոչ իրատեսորեն, սավառնում ենք երկինքներում։

Ովքեր այդպես էլ դեռ չեն հասկացել, թե ինչ է իրենից ներկայացնում «իրական Հսյաստան» ասված «գաղափարախոսությունը», մի քանի թեզերով պարզ ներկայացնեմ։

Սիրիայում տեղի է ունեցել ուշագրավ և առանցքային իրադարձություն, որը, կարծես, դուրս է մնացել մեր ուշադրությունից, մինչդեռ, մենք պետք է Սիրիայում տեղի ունեցողը մշտապես տեսադաշտում պահենք և մանրակրկիտ ուսումնասիրենք։

Երեկ Նիկոլ Փաշինյանի Գյումրի կատարած այցն ինքնին վկայում է իշխանության ցայտնոտային վիճակի մասին, երբ հենց նա շատ լավ հասկանում է, որ լուրջ խնդիրների առաջ է կանգնած։ Իշխանությունը դարձել է պրիմիտիվության աստիճանի ընկալելի ու միօրինակ, իսկ նրա գործողությունների հաջորդականությունը՝ կանխատեսելի և պլագիատային։ Երեկ ականատես դարձանք փաստացի մեկ շաբաթ շուտ մեկնարկած քարոզարշավի. Նիկոլը բղավում էր, մնացածը ծափահարում էին։ Սա էր ՔՊ-ն՝ իր ողջ մերկությամբ ու «հմայքով»։